Vrouwen hebben altijd willen weten of ze al dan niet zwanger zijn. Belangstelling voor zwangerschapstests bestaat dus al eeuwenlang. Oude Egyptische geschriften beschrijven bijvoorbeeld een test waarbij de vrouw een mengsel van geperste meloen en melk van een vrouw die net van een zoon was bevallen, moest opdrinken. Als ze het goedje vervolgens weer uitbraakte, was het bewijs geleverd dat ze zwanger was.

Dat soort ongewone praktijken bleef gangbaar totdat de wetenschap zich in de jaren '20 ermee begon te bemoeien. De echte vooruitgang vond plaats in 1927 toen onderzoekers op het hormoon HCG (Human Chorion Gonadotrofine) botsten in het bloed en in de urine van zwangere vrouwen. Latere studies hebben aangetoond dat dit hormoon uitsluitend werd aangemaakt door het weefsel in de placenta en dat bijgevolg de aanwezigheid van dit hormoon een aanwijzing was van zwangerschap.

In 1961 deden de eerste zwangerschapstests hun intrede in de handel in verschillende landen. Deze tests waren echter voorbehouden voor artsen en laboratoria. Nog even en er kon ook een test op de markt komen die door de vrouwen zelf kon worden uitgevoerd. De eerste test voor vrouwen werd verkocht in 1971 en heette ‘predictor'. Sindsdien heeft de wetenschap niet stil gestaan en werd steeds meer onderzoek verricht om beter te beantwoorden aan de noden van de vrouwen. De test is dus blijven evolueren tot een laatste versie die in april 2000 werd gelanceerd. In een mum van tijd kan je nu een zeer betrouwbaar antwoord krijgen op die prangende vraag; ben ik zwanger of niet?