Hoewel de precieze oorzaken van de ‘baby blues' niet met zekerheid bekend zijn, wordt er algemeen verondersteld dat de snelle hormoonveranderingen en het gebrek aan slaap een grote rol spelen. Er zijn trouwens talrijke factoren die de moeder op dit moment gevoeliger maken: de bevalling die toch een grote beproeving was, de emoties die de geboorte losmaakt, de melkproductie, de talrijke veranderingen...

Voor de duidelijkheid maken we hier een onderscheid tussen mogelijke hormonale en psychische oorzaken :

- Hormonale oorzaak:

Tijdens de zwangerschap was er een hoge concentratie oestrogenen en progesteron in het lichaam aanwezig. Het voordeel van deze hormonen is dat ze een anti-depressief effect hebben. Als je weet dat de concentratie van deze hormonen enkele uren na de nageboorte bruusk afneemt, is het natuurlijk niet verwonderlijk dat je even met depressieve gevoelens te kampen krijgt. Deze verstoring van de hormonale huishouding vindt immers erg plots plaats en brengt je emoties uit evenwicht.

- Psychische oorzaak:

De psychische oorzaak van de ‘baby blues' heeft vooral te maken met de emoties die het prille moederschap bij nieuwe moeders losmaakt. De moeder heeft de indruk dat haar baby zo kwetsbaar, zo afhankelijk is dat ze begint te twijfelen of ze de taak die haar te wachten staat wel aankan. Ze voelt zich ontredderd, twijfelt of ze wel een goede moeder zal zijn een krijgt faalangst. De overgang van ‘zwangere vrouw' naar ‘moeder' wordt door de ene vrouw al wat moeilijker ervaren als de andere maar is zelden gemakkelijk.

Het feit dat de moeder na de bevalling kwetsbaar en overgevoelig is, versterkt haar tegenstrijdige gevoelens: een lach kan overgaan in een traan en omgekeerd. Jonge moeders slapen bovendien minder goed en vermoeidheid heeft ook emotionele gevolgen zoals prikkelbaarheid en overgevoeligheid.