Slaapproblemen

Omdat ze veelvuldig kunnen voorkomen en vervelende gevolgen kunnen hebben, zijn slaapproblemen helemaal niet zo onschuldig.

Dat de baby zijn ouders een nachtje wakker houdt is beslist niet leuk. Als het fenomeen zich zowat elke nacht herhaalt, kunnen wij terecht spreken van een ernstig probleem.

De eerste weken na de geboorte is het normaal dat de baby geregeld ontwaakt uit zijn slaap. Omdat hij honger heeft bijvoorbeeld. Nadat hij gegeten heeft wordt hij weer rustig en valt weer in slaap. Deze "slapeloosheid" bij de pasgeborene is helemaal normaal, en de jonge ouders zien daar geen enkel probleem in. Een zuigeling heeft ook een zeer lichte slaap, die nogal snel verstoord wordt door geluiden, licht, warmte enz. Pas op de leeftijd van 2 of 3 jaar krijgt een kindje een diepere slaap.

Het tweede levensjaar van een kindje kan ook met de nodige problemen gepaard gaan: 40% van de kinderen wordt nog minstens één keer per nacht wakker. Mettertijd gaat dit wel bij de ouders op de zenuwen werken, naarmate zij meer en meer vermoeid raken.

Ook ziekte of pijn, zoals het doorbreken van de tandjes, kunnen zorgen voor een slapeloze nacht. Net zo goed als plotse veranderingen in het leefpatroon van het kindje: bijvoorbeeld een erg zenuwachtige dag...

Als je kindje een slapeloze nacht of alleszins te weinig nachtrust had, wordt de daaropvolgende dag beslist ook moeilijk: het kindje is onhandelbaar en knorrig en natuurlijk is iedereen in een slecht humeur.

Verschillende ouders hebben al vele middeltjes uitgeprobeerd om aan zo'n situaties te verhelpen. Zo houden zij hun kindje 's avonds wat langer op, of zij schaffen het middagdutje af, of zij gaan bij het te slapen leggen van de baby heel streng doen (wat niet alleen nutteloos maar ook totaal verkeerd is). Nog anderen leggen het kindje te slapen in het bed van de ouders, en ga zo maar door. Helaas blijken al deze hulpmiddeltjes niet echt ideaal te zijn, en ook niet zeer efficiënt.

Wat dan wel doen?

• Het is beter zich te houden aan een avondritueel dat je kindje voorbereidt op zijn bedje. Zo kan je hem een badje geven, dat hem zal ontspannen, of hem een lichte maaltijd geven (maar hem dan niet meteen daarna te slapen leggen), of ook nog de baby steeds op een vast tijdstip naar bedje brengen (zonder in stiptheid te willen overdrijven).

• Let erop dat je de eerste tekenen van vermoeidheid opmerkt. Je kan hem dan zijn knuffeldiertje geven. Vermijd 's avonds spelletjes met veel opwinding: lees hem liever een rustig verhaaltje voor en zeg hem bijvoorbeeld: "Na het bad moet je naar je bedje..." En hou je aan wat je gezegd hebt.

• Kinderen zijn vaak erg vindingrijk om "tijd te winnen" of om in het bed van hun ouders te kunnen belanden. Ze gaan niet graag slapen want ze leven niet graag met het idee dat papa en mama een eigen leven leiden zonder hem, terwijl hij alleen in zijn kamertje ligt... Hun verbeelding is dan bijzonder rijk: "Ik heb nog dorst; ik moet nog een plasje doen; ik heb lawaai gehoord..." Probeer hier dus niet altijd op te reageren.

• Als je kindje 's nachts begint te wenen, moet je hem de tijd laten om weer in slaap te vallen: haast je niet meteen naar zijn kamer. Neem hem ook niet te snel bij je in bed want dat zal snel een gewoonte worden die hij niet meer wil missen. Belangrijk is ook dat beide ouders een eensgezinde houding aannemen en 's nachts ook blijk geven van dezelfde houding.

• Vertel 's avonds bij het slapen gaan rustig aan je kindje dat je wilt dat hij de ganse nacht in zijn bedje blijft, en dat het nutteloos is je te roepen omdat je toch niet zult komen. Vaak geeft dit reeds enige verbetering.

• Als ondanks alles het probleem blijft aanhouden, moet je een kinderarts of een kindertherapeut raadplegen. Zoniet ga je zelf oververmoeid geraken en zal het slaapprobleem zorgen voor spanningen en conflicten: een situatie die je ook haast niet kunt oplossen zonder hulp.