Alleen slapen

We doen het zelf helemaal niet graag en toch verplichten we onze baby's al om het zo vroeg mogelijk te doen: alleen slapen. Waarom? In meer dan de helft van de landen in de wereld delen zusjes en broertjes een matras of een bed en in de geschiedenis was dat niet anders. Wetenschappelijke studies bewijzen dat alleen slapen stresserend is voor kleine kinderen. Waarom zijn wij vandaag zo overtuigd dat kleine kinderen beter alleen slapen?

Tweelingbaby's

Samen slapen is voor tweelingen meestal heel fijn. Dat is niet zo verwonderlijk, want de baby’s zijn tenslotte gewend om elkaar te voelen en samen in slaap te vallen in de baarmoeder. Ouders merken vaak dat als de baby’s thuiskomen, deze makkelijker in slaap vallen en beter doorslapen als ze naast elkaar worden gelegd.

Toch geldt het advies baby's niet samen te laten slapen, omdat het risico op wiegedood te hoog is. Pas na het eerste levensjaar is het verstandig tweelingen samen te laten slapen. Het risico op oververhitting is dan veel kleiner, en de baby's kunnen zich al veel beter bewegen.

Samen slapen in 1 bed

Zusjes of broertjes die samen slapen tonen een sterke onafhankelijkheid, sterke sociale vaardigheden, veel eigenwaarde, goed gedrag op school, mogelijkheid om met stress om te gaan.

Daarnaast helpt het samenslapen ook bij sibling bonding; een sterke band tussen broers of zussen. Een goede relatie met je broer of zus is een sterk vangnet: als volwassene heb je altijd iemand waarop je kan terugvallen en die je begrijpt en steunt. Hierbij kunnen ouders een belangrijke rol spelen: ouders kunnen de band tussen kinderen versterken of juist afzwakken.

Het ligt voor de hand dat kinderen van een verschillend geslacht op een zeker moment - bij het ontdekken van hun seksuele identiteit - beter niet meer het bed delen en hun recht op privacy onderstreept wordt.

Slapen jouw kinderen in 1 bed of in 1 kamer?