"Ik zou geen goede meisjes-mama zijn.", zucht mijn vriendin Simone als ze me een berg roze was ziet ophangen. Ik lach luid. Het maakt toch niet uit of je een jongen of een meisje hebt om een goede moeder te zijn?
Mijn vriendin Simone is niet overtuigd. Volgens haar voelen sommige vrouwen stoere, kleine jongens beter aan. Ze willen zich vuil maken en kunnen zich niet inbeelden dat hun huis omgetoverd worden zal tot een gigantisch poppenhuis. Voor haar was het zeker - zij wilde al in haar zwangerschap per se een jongen.
{Had jij een geslachtsvoorkeur} tijdens je zwangerschap? Wilde jij liever een jongen of een meisje?
Op zich is een geslachtsvoorkeur natuurlijk niet erg. Maar als je eenmaal weet of je kind een meisje of jongen wordt, moet je je neerleggen bij het lot. Het geslacht van je kind heb je nu eenmaal niet zelf in de hand...
In Nederland ontdekte het nationale instituut voor statistiek CBS dat niet het geslacht van de kinderen van belang is, maar de variatie. Zijn er alleen jongens, dan willen de ouders nog graag een meisje. Zijn er alleen meisjes dan heeft een jongen de voorkeur. Zijn er een jongen en een meisje, dan is de kans groter dat er geen volgend kind meer komt. Heeft de moeder twee kinderen gekregen, dan hangt het dus vooral van de geslachtssamenstelling af of er nog een derde kind komt.
Onderzoek toont ook aan dat er wel degelijk verschillen zijn tussen jongens en meisjes en dat we, als ouders, ons daardoor anders gaan gedragen tegenover een jongen en ene meisje.
De keuze van speelgoed, uitspraken als "jongens wenen niet" en het feit dat jongens meer uitdaging nodig hebben door hun latere ontwikkeling - en ze ook meer krijgen - maakt dat we heel verschillend reageren op het geslacht van ons kind.
Heb jij dat gevoel ook? Ga je anders om met je dochter of je zoon? Of krijg jij het op je heupen van die meisjesmama's? Praat mee in het forum! We verheugen ons op jouw mening!