Hahnemann stelde een aantal belangrijke wetten op als basis voor de homeopathie:

• de gelijksoortigheidwet

De eerste wet van homeopathie heet de "wet van de gelijksoortigheid". Dat wil zeggen dat middelen die verdund worden als geneesmiddel gebruikt kunnen worden tegen de klachten die ze in onverdunde toestand juist veroorzaken.

Een praktisch voorbeeld van deze wet van de gelijksoortigheid: Dr Hahnemann had zijn eerste grote doorbrak met bij experimenten met de plant kinabast. Als iemand deze plant inneemt, veroorzaakt het dezelfde symptomen als de ziekte malaria. Maar als deze plant uiterst verdund wordt toegediend aan een malariapatiënt, dan geneest de patiënt. De natuurlijke weerstand van de patiënt wordt op die manier gestimuleerd om te vechten tegen de ziekte.

Deze wet, die gekend is sinds de Oudheid en door dr. Hahnemann in de praktijk werd gebracht, is nog steeds geldig vandaag. Homeopathie baseert zich in eerste instantie nog steeds op het principe dat een stof een averechts effect kan hebben naargelang de dosering.

Op het moment dat dr. Hahnemann zijn theorieën bekendmaakte, kreeg hij heel wat kritiek en tegenwind. Toch bleef hij gebruik maken van middelen uit de natuur, namelijk planten of mineralen om zijn homeopatische middelen samen te stellen.

Omdat deze producten eenvoudig en niet kunstmatig waren, werkten ze onmiddellijk in op het menselijk organisme en activeren ze de natuurlijke bronnen van het lichaam. Met natuurlijke bronnen van het lichaam wordt hier het immuunsysteem bedoeld.

De gebruikte homeopatische middelen mogen nooit een schadelijke werking hebben; ze moeten altijd zacht, zeker en duurzaam genezen.

• de holistische benadering

De tweede wet is de holistische benadering. Homeopathie behandelt namelijk steeds de totale persoon, zowel op psychisch als op fysisch vlak.

Volgens de homeopathie is het subjectieve aspect van de ziekte te wijten aan de nauwe relatie die er bestaat tussen geest en lichaam. Een mens is dus geen geheel van organen en beenderen maar een ondeelbaar geheel dat uit lichaam en geest bestaat.

Deze holistische benadering veronderstelt dus dat de homeopaat naar het gehele individu kijkt en niet alleen naar de ziekte en/of symptomen. De ziekte en de symptomen zijn trouwens altijd persoonlijk en kunnen variëren van persoon tot persoon. Dit betekent dat in de praktijk 2 patiënten met bijv. een griep, die door hetzelfde virus veroorzaakt wordt, toch twee heel verschillende middelen krijgen voorgeschreven. Personalisering is een sleutelwoord in de homeopathie.

• de minimale dosering of verdunning

Homeopathische middelen worden gemaakt van plantaardige en dierlijke stoffen, minerale en chemische grondstoffen. Wat men vaak niet weet, is dat meestal de giftige delen van een plant gebruikt worden.

Daarom worden uit de verschillende grondstoffen eerst essences, tincturen, oplossingen of verwrijvingen met een bepaald gehalte aan geneeskrachtige stoffen bereid. De homeopathisch middelen worden daarna in meerdere stappen zeer sterk verdund, in die mate dat ze vaak scheikundig niet meer kunnen worden aangetoond. In tegenstelling tot de reguliere geneeskunde, zegt de homeopathie dat het middel sterker werkt naarmate het meer verdund is.