Tot een aantal jaar geleden beperkte de rol van de vader zich voornamelijk tot het onderhouden van het gezin terwijl hij weinig of niet deelnam aan huishoudelijke taken en aan het dagdagelijkse leven. De relatie met de kinderen was gebaseerd op het rationele en op het volgen van regels. Gevoel en genegenheid kwamen minder aan bod.

De tijden zijn echter veranderd en de relatie tussen vader en kind is sterk gegroeid. Volgens onderzoeken besteden vaders nu drie maal meer tijd aan hun kinderen.

Vooral de drie eerste levensjaren van een kind zijn belangrijk omdat deze jaren doorslaggevend zijn voor zijn psychologische en lichamelijke ontwikkeling. Daarom is de deelname van de papa aan het dagelijkse leven van het kind noodzakelijk. De moeder speelt een eerder beschermende rol. De rol van de vader is anders maar daarom niet minder belangrijk. Hij kan de baby genegenheid en liefde geven en zo een onmisbare relatie opbouwen met zijn kind.

Dat moeders en vaders op een andere maar aanvullende manier omgaan met de baby kan je bijvoorbeeld ook zien in de manier van spelen: de papa zal actief en dynamisch spelen terwijl de mama vaak voor een rustiger en kalmer spel zal kiezen.

Ook de dagtaken worden meer en meer verdeeld tussen beide ouders. Problemen rond kinderopvang worden nu ook vaak door de papa opgelost. Kortom, vaders zijn sterker betrokken bij de opvoeding van hun kinderen en zijn meer aanwezig.