Alles wordt overhoop gehaald. Opeens moet er gedeeld worden: speelgoed en kamer, dat kan er nog net mee door, maar de aandacht en de liefde van papa en mama, dat is toch wel te veel gevraagd.

Het is heel gewoon dat oudere kinderen ongerust en jaloers worden als er een kleintje bijkomt. Hoe kleiner de oudste is bij de geboorte van de tweede, des te duidelijker hij laat merken dat hij jaloers is. Sommige kinderen worden agressief, tegen de baby, maar vooral tegen de mama die hun deze lelijke poets heeft gebakken. Andere vervallen weer in babygedrag en doen net als de baby om je liefde op de proef te stellen. Bedplassen, gedragen willen worden, duimzuigen, het hoort er allemaal bij.

Hoe kan je dit verdriet opvangen ?

De onderstaande adviezen helpen je het leed van deze psychologische wonde te verzachten:

• Maak je niet boos als hij domme dingen doet, maak hem met een verhaaltje duidelijk dat je ‘net zo veel van een knuffelkonijn als van een teddybeer kan houden’.
• Maak tijd voor hem vrij. Doe iets met zijn tweetjes om te bewijzen dat hij telt.
• Als je oudste en de nieuwe baby meer dan twee jaar schelen, laat de eerste dan de “grote” broer of zus zijn. Wijs hem op de voordelen van deze positie, die hem het voorrecht verleent leuke dingen te doen met papa terwijl jij je met de baby bezighoudt.
• Verbreek de te hechte “moeder-baby” relatie en help je kind zich te openen naar de buitenwereld. Vaders kunnen op dit moment een belangrijke rol spelen.

Niet doen:

• Zorg ervoor dat je vlak na de geboorte niet de indeling van de slaapkamers verandert of je oudste juist op dit moment voor het eerst naar school stuurt. Regel dergelijke dingen van tevoren en leg uit waarom je dit doet. Zorg dat je kind niet het gevoel krijgt dat hij ‘te veel’ is geworden en dat de indringer zijn plaats heeft ‘ingepikt’.
• Geef hem geen standje als hij in babygedrag vervalt, en weer uit een zuigfles wil drinken of per ongeluk in zijn bed plast. Dat is een begrijpelijke reactie die vanzelf weer overgaat.
• Straf hem niet als hij de baby slaat, maar help hem zijn agressiviteit te verwoorden. Dat zal hem opluchten, want hij moet zijn frustratie kwijt kunnen. Geef hem woorden waar hij wat aan heeft.