Je kent ze wel; de 'terrible two'. Kleine meisjes en jongens die nog maar net kunnen lopen en praten, maar die schreeuwend, huilend en stampvoetend op de grond van de supermarkt liggen. Waarom doen ze dat toch?

Driftbuien

Driftbuien zijn normaal voor alle kinderen. Vanaf ze twee jaar oud zijn (alhoewel sommige kinderen ook vroeger beginnen), proberen kleuters een nieuwe manier uit om hun frustraties te kanaliseren - stampvoetend, huilend en schreeuwend. Als ze drie of vier jaar oud worden, merken we dat deze driftbuien weer voorbij zijn. Kinderen hebben dan, met de hulp van hun ouders, geleerd dat woede en frustratie op andere manieren wordt geuit.

Hoe ga je als ouder dan met deze driftbuien om?

• Thuis: In de eerste plaats negeer je een kind dat op deze manier aandacht vraagt. Driftbuien zijn immers een nieuwe poging om aandacht te vragen of iets van jou gedaan te krijgen wat anders niet lukt. Maar in een overvolle supermarkt is het niet altijd eenvoudig om je kind schreeuwend op de grond achter te laten.

• In openbare plaatsen: maak je dan ook gebruik van een time-out. Je neemt je kind weg van de plaats waar de driftbui begonnen is, best naar een oninteressante plaats waar weinig andere mensen voorbij komen. Daar zeg je duidelijk op te houden en leg je uit wat de gevolgen zullen zijn als je kind zich niet gaat gedragen. Houdt je kind niet op, is het aangewezen onmiddellijk je uitstap te onderbreken en naar huis te rijden. Dat lijkt drastisch, maar je zal merken dat het positieve gevolgen heeft op driftbuien in de toekomst.