Als je net zwanger bent, kies je er nochtans vaak voor om het aan niemand te vertellen. Je wil je eerste echografie afwachten, of die eerste 12 weken voor je het aan familie en vrienden vertelt.

Wat doe je als het foutgaat? Praten of zwijgen?

Veel vrouwen maken na een miskraam psychisch een moeilijke tijd door. De miskraam betekent een streep door de toekomst en brengt een abrupt einde aan alle plannen en fantasieën over je verwachte kindje.

Maar als jij je 'grote geheim' nog niet met iemand deelde, heeft het dan nu nog wel zin?

De vraag waarom blijft je bezighouden. Heb je iets verkeerd gegeten? Of is er iets niet in orde met je lichaam? De troost dat het statistisch gezien vaak voorkomt, maakt niet dat je minder moet huilen. Of je minder verdrietig voelt.

Als je deze vragen voor jezelf houdt, wordt het niet gemakkelijk voor je. Jouw omgeving begrijpt immers niet waarom je verdrietig of stiller bent.

Als ik wil praten, met wie praat ik dan?

Kijk om je heen. Als miskramen zo vaak voorkomen, zijn er beslist mensen om je heen die hetzelfde hebben meegemaakt. Praat met hen over hun ervaring en je zal al snel merken dat je met jouw verdriet bij hen terecht kan.

Mannen en vrouwen hebben een andere manier om een miskraam te verwerken. Jouw partner heeft immers veel minder dit kindje 'gevoeld'. Praat met elkaar over jullie verdriet en over hoe jullie nu verder willen. Heel wat relaties krijgen een zware domper te verwerken omdat er niet gepraat wordt na een miskraam. Mannen begrijpen dan niet waarom jij zoveel langer verdrietig blijft, terwijl vrouwen niet begrijpen waarom een man gewoon blijft doorwerken.

Domme reacies van je omgeving op een miskraam

Opmerkingen als 'volgende keer beter' of 'je bent nog jong' helpen niet, ook al zijn ze goed bedoeld. Ook domme opmerkingen en vragen lijken nu wel alle dagen op je toe te komen.

Ook zijn er heel wat vriendinnen die niet weten wat te antwoorden nu jij het hen vertelt. Ze weten niet of ze jou nu wel of niet een knuffel moeten geven,; hoe ze met jouw verdriet moeten omgaan.

Reacties kunnen ook pijnlijk zijn. Je hebt mensen die je gaan vertellen dat God het zo gewild heeft of dat je nog heel veel kinderen kunt krijgen. Of mensen die jouw verdriet aan de zijde schuiven door met verhalen van anderen te komen ('mijn nicht heeft een vriendin en die heeft al zes miskramen gehad en daarna tien kinderen gekregen).

Je moet begrijpen dat het niet voor iedereen gemakkelijk is te begrijpen waar jij nu doorheen gaat.

Liever zwijgen?

Wil je het liever niet aan je omgeving vertellen? Toch moet je ergens met je vragen, je verdriet naartoe om jouw miskraam te kunnen verwerken.

Je kan er dan voor kiezen anoniem met lotgenoten te praten. Op het Forum van Babyboom vind je meerdere discussies over het thema 'miskramen'. Vrouwen vertellen er over hun ervaring, hun verdriet, hun pijn en delen dat met anderen. Je kan je gratis registreren op Babyboom om met hen te praten.

Je kan er ook voor kiezen om een internetdagboek te starten. Niemand hoeft te weten dat jij het bent, maar je kan er wel je verdriet van je afschrijven. je kan het dagboek schrijven voor het kindje dat in je buik begon te groeien en op deze manier waardig afscheid nemen. Als lid van Babyboom kan je gratis een internetdagboek starten.

Wij wensen je heel veel troost in de komende weken en geven je alvast een dikke knuffel!