Het breken van de vliezen is één van de tekenen die de geboorte van een baby aankondigen. De vruchtwaterzak scheurt bij het begin van de weeën of later, wanneer de bevalling al goed op gang is.

Meestal scheurt de vruchtwaterzak als de baarmoederhals 2 tot 5 centimeter verwijd is. Wees gerust: dit fenomeen is vrij pijnloos. Het resulteert in het lichte tot juist heel overvloedige verlies uit de vagina van een heldere geurloze vloeistof. Dit is een duidelijk teken dat u zonder verder uitstel naar de kraamafdeling moet.

Gebroken vliezen, wat nu?

De breuk van de vruchtwaterzak kan heel direct gebeuren en dus ... gênant zijn: het kan op elk moment kort voor de bevalling gebeuren, met of zonder weeën. Twijfel dan niet meer en vertrek snel naar de kraamkliniek.

Dingen lopen niet altijd zo. De vruchtwaterzak kan gewoon gebarsten zijn: in dit geval heb je misschien meer moeite om deze gebeurtenis te identificeren: je kunt het gemakkelijk verwarren met urineverlies of vaginale afscheiding. Bij twijfel moet je naar de kraamafdeling! Door een eenvoudig gynaecologisch onderzoek zal een verloskundige u vertellen of de vruchtwaterzak gebarsten is of niet.

Onder toezicht zetten

Het scheuren van de vruchtwaterzak is ook niet systematisch: als de baarmoederhals tot 5 centimeter open is en de vruchtwaterzak nog niet gescheurd is, zal de verloskundige of de verloskundige deze doorboren tijdens een wee.

In het algemeen wordt u onder medisch toezicht geplaatst wanneer het water breekt. Verloskundigen zullen ervoor zorgen dat de bevalling vordert, maar ook dat de baby er niet onder lijdt. Wanneer de vliezen breken, is het belangrijk dat de bevalling snel daarna plaatsvindt.

Wanneer de vliezen te snel breken

Als de vruchtwaterzak te snel scheurt of barst (8e maand zwangerschap), wordt de zwangere vrouw onder toezicht geplaatst vanwege het risico op infecties en complicaties zoals vroeggeboorte: ziekenhuisopname is noodzakelijk.

Er wordt onderzocht of er sprake is van foetale nood of een mogelijke infectie: plaatsing van een speculum om de bloedstroom te controleren, vaginaal monster, monitoring, positie van de foetus ... Ook de kleur van het vruchtwater wordt geanalyseerd.

Als een infectie wordt gediagnosticeerd, zullen artsen de bevalling induceren om de gezondheid van de baby niet in gevaar te brengen. Anders blijft de zwangere vrouw bedlegerig en staat ze alleen op als het echt nodig is. Intramusculaire corticosteroïden zullen worden gegeven om de foetale longen rijper te maken, zodat de baby zich gemakkelijker aanpast bij de geboorte. Als de samentrekkingen van de baarmoeder aanhouden, zullen artsen proberen ze te blokkeren met een infuus.

Meestal vindt de bevalling binnen een week plaats.