De ruggenprik of epidurale anesthesie is de enige methode om de pijn van de weeën bij een bevalling volledig weg te nemen. Alle andere methoden van pijnbestrijding nemen slechts de scherpe kanten van de pijn weg. Maar er bestaan heel veel fabels over epidurale verdoving. Maakt het je kindje dom? Hebben moeders die een ruggenprik kregen, een minder sterke relatie met hun kind?
Heb jij epidurale verdoving gekregen? Heb je hier zelf voor gekozen of was het de keuze van de dokter? Heb jij heel bewust voor een natuurlijke bevalling gekozen? Hoe ben je dan met de pijn omgegaan?
Er zijn enkele nadelige gevolgen van een ruggenprik. We zetten ze hier even op een rijtje. Al de andere fabeltjes zijn ... fabeltjes!
De moeder kan een sterke daling van de bloeddruk krijgen door de epidurale verdoving. De bloeddrukdaling wordt veroorzaakt door de vaatverwijding in het verdoofde onderlichaam. Gevolgen van de bloeddrukdaling kunnen zijn: flauwvallen, lage ademhaling, vertraagde hartslag, verminderde doorbloeding van de niet vitale organen en uiteindelijk ook van de baarmoeder. Door de verminderde doorbloeding van de baarmoeder komt er ook minder zuurstof bij de baby. Zuurstoftekort bij de baby kan hier een gevolg van zijn. Bij deze baby's zien we vaak gedurende een tweetal dagen na de geboorte een slechte zuigreflex en minder spierspanning. Ter voorkoming van een bloeddrukdaling wordt er voor de ruggenprik een infuus gegeven waardoor vocht kan worden toegediend om een bloeddrukdaling tegen te gaan.
Een onderzoek in Amerika toonde aan dat jonge vrouwen die epidurale verdoving krijgen bij hun eerste bevalling, koorts kunnen ontwikkelen. De koorts had zeker ook gevolgen voor de baby. Meer dan 10% van deze baby's moesten worden opgenomen op de babyafdeling voor zuurstoftoediening, terwijl dit normaal 1,3% is.
Urineweginfecties bij de moeder komen vaker voor na een epidurale verdoving. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat er altijd een katheter in je blaas wordt ingebracht als je een ruggenprik krijgt. Door de verdoving van je onderlichaam voel je immers niet meer dat je blaas vol is, de katheter zorgt ervoor dat de urine constant wordt afgevoerd. Maar bekend is dat bij het inbrengen van een katheter, hoewel dit zo steriel mogelijk gebeurt, er bacteriën in de urinebuis worden gebracht die makkelijk voor een blaasontsteking of een andere vorm van urineweginfectie kunnen leiden. Dit fabeltje is dus waar!
Vooral bij een vroeg gegeven epidurale (minder dan 4 centimeter ontsluiting) lijkt de duur van de ontsluiting langer te zijn dan bij een bevalling zonder epiduraal.
Je benen zijn slap en je kunt dus minder gemakkelijk staan. Bekend is dat de weeën afnemen als je op je rug ligt, probeer dus van houding te wisselen, ga bij voorkeur iets rechtop zitten of lig op je zij.
Pijnbestrijding heeft ook een remmende werking op het niveau van endorfines. Endorfines (lichaamseigen pijnstillers) stijgen naarmate je meer pijn voelt. Door de daling van de endorfines, daalt ook je prostaglandine spiegel. Prostaglandines zorgen ervoor dat de weeën krachtiger worden. Doordat je weeën afzwakken moet er vaker een infuus met wee-opwekkende middelen worden gegeven bij een epiduraal. De wee-opwekkende middelen kunnen weer voor een weeënstorm zorgen. Niet alle baby's kunnen een weeënstorm goed verdragen zodat de hartslag van de baby kan dalen, als gevolg hiervan moet er een spoed keizersnede worden uitgevoerd.
Hoewel je nog wel kunt persen, heb je vaak geen persdrang en moet je dus alles op eigen kracht doen. Het persen is al moeilijk genoeg als je wel persdrang hebt, zeker bij een eerste kindje. Als je moet persen zonder persdrang is het vaak heel moeilijk om de juiste richting te vinden waar je heen moet persen en voldoende kracht te verzamelen. De persweeën helpen je immers niet mee. Daarnaast zijn de weeën vaak minder krachtig, hierdoor wordt de baby ook minder gedwongen om zijn inwendige spildraai te voltooien.