In de meeste gevallen blijft het kind na een scheiding bij de moeder en brengt het een week-end op 2 en de helft van de vakanties door bij de vader. De grootste moeilijkheid voor het kind is met deze afwisseling om te gaan. Het kind moet een ouder verlaten om bij de andere ouder te kunnen zijn en kan niet meer met beide ouders samen zijn.

Sommige kinderen kunnen deze situatie moeilijk aanvaarden. Hun reacties worden dan dikwijls beschouwd als een 'weigering' om naar de moeder of de vader te gaan maar daar gaat het eigenlijk niet om. Als kinderen moeilijk doen, is het omdat ze het moeilijk vinden om voortdurend van de ene ouder naar de andere te moeten gaan.

Je kan het kind helpen door zijn angsten ter sprake te brengen en soms ook door zijn stiltes te respecteren. Laat het kind altijd naar de andere ouder gaan als het er zin in heeft, gooi nooit dingen weg die het bij de andere ouder heeft gekregen, begin het kind niet allerlei vragen te stellen als het pas terug thuiskomt.... Wees ook zo zuinig mogelijk met kritiek op je ex-partner omdat dit soort opmerkingen het kind kwetsen.

Het is ook belangrijk dat jullie elkaar niet voortdurend tegenspreken want op die manier verliest het kind vertrouwen in volwassenen en hecht het steeds minder waarde aan wat jullie zeggen. Daardoor wordt het kind onzeker en kan het onaangenaam gedrag vertonen. Hoe moeilijk het ook kan zijn na een scheiding, probeer in het belang van het kind altijd een klimaat van vertrouwen te scheppen.

Een kind van gescheiden ouders moet voortdurend het hoofd bieden aan veranderingen in zijn levensritme. Hoe groter het verschil is tussen de levenswijze van de 2 ouders, hoe meer tijd en energie het ieder keer vergt van het kind om zich aan te passen. Hoe lang de aanpassing precies duurt, is afhankelijk van de leeftijd van het kind, van zijn persoonlijkheid, zijn temperament en de mate waarin het vermoeid is.

Als er een grote verandering plaatsvindt in het leven van een kind, zal zijn aanpassing ook afhangen van de manier waarop zijn moeder of vader hem uitleggen welke gevolgen deze verandering zal hebben voor zijn dagelijks leven. Door de aandacht die er aan zijn leven besteedt wordt, zal het kind het gevoel krijgen dat er over zijn welzijn gewaakt wordt.

Naast communicatie is je gedrag ook heel belangrijk. Hoe angstig het kind wordt t.o.v. een nieuwe situatie, is afhankelijk van het vertrouwen dat je zelf uitstraalt. Als je zelf erg sereen bent, zal het kind dat aanvoelen en dit gevoel gedeeltelijk overnemen.

Als besluit kunnen we dus stellen dat we ons in dit soort moeilijke situaties altijd als verantwoordelijke volwassenen moeten gedragen. We moeten uitsluitend in het belang van het kind handelen. En laten we nooit vergeten dat het kind al deze verandering nooit gevraagd of gewenst heeft!