Het hele gezin is betrokken bij een couveusekindje

De geboorte van een premature baby is een moeilijk moment voor het hele gezin, niet alleen voor de ouders maar ook voor de eventuele zus of broer. Ook voor hen is het een totaal onverwachtse gebeurtenis die hun voorbereiding op de komst van de baby verstoort. Het kan voor een zus of broer enorm moeilijk zijn om die situatie te begrijpen waardoor gevoelens van angst ontstaan.

Voor de andere kinderen is het moeilijk om die baby als een nieuw lid van het gezin te beschouwen zolang ze de baby nog niet gezien hebben. Daardoor kunnen ze een gemis of een gebrek aanvoelen dat pijnlijk kan zijn. Daarom is het belangrijk dat de ouders zo duidelijk en zo goed mogelijk op hun vragen antwoorden en hen toelaten de baby te zien zodra het mogelijk is. Enkel op die manier kunnen de oudste kinderen de geboorte van de baby als een concreet feit beschouwen.

Minder aandacht voor broertjes en zusjes

Hoewel kinderen meestal veel belangstelling hebben voor de komst van een nieuwe baby, brengt hier de vroeggeboorte ook de nodige problemen met zich mee omdat ze aan aandacht moeten inboeten. De moeder moest onverwachts en overhaast naar het ziekenhuis vertrekken, de vroeggeboorte vergt veel energie van de ouders, de baby moet in vele gevallen een tijdje in het ziekenhuis blijven waardoor de ouders daar veel tijd doorbrengen. De kinderen hebben daardoor het gevoel dat het gros van de ouderlijke liefde naar die nieuwe baby gaat. Dit is een verschijnsel dat zich ook voordoet bij een voldragen baby maar bij een vroeggeboorte kan dit nog sterker tot uiting komen.

De reactie van broertjes en zusjes op een couveusekindje

De emoties tov een nieuw broertje of zusje evolueren in functie van 3 duidelijk te onderscheiden fases : voor de geboorte, de bevalling, na de bevalling.

Bij de geboorte zijn het de negatieve gevoelens die de overhand krijgen. We kunnen hierbij een onderscheid maken tussen verschillende elementen: het vroegtijdig vertrek van de moeder lokt angstgevoelens en pijn uit; het kind vreest voor de dood van de baby maar ook voor de dood van de moeder.

Het daaropvolgend stadium, tijdens de afwezigheid van de moeder, wordt door het kind als moeilijk en te lang beschouwd. Daarna komt de moeder thuis maar zonder de baby, waarbij de moeder vaak verdrietig en ongerust is. Voor een broertje of zusje is het dan vaak moeilijk te begrijpen waarom de baby er niet is en waarom de baby zo lang in het ziekenhuis moet blijven. De periode dat de baby in het ziekenhuis ligt, is trouwens erg moeilijk omdat vele kinderen zich uitgesloten voelen. Het feit dat ze de baby niet mogen zien, raakt hen diep. Het is dus niet verwonderlijk dat kinderen in dit geval vaak jaloers worden, vooral als ze nog erg jong zijn. Toch kan je kind ook ongerustheid en medeleven ervaren voor de baby. Ook kinderen ontsnappen dus niet aan tegenstrijdige gevoelens die dergelijke moeilijke periodes kunnen kenmerken.

Om te besluiten, kunnen we stellen dat de vroeggeboorte een crisis in het gezin veroorzaakt waarbij de ouders bang zijn en zich erg onzeker voelen. Maar ouders mogen daarbij niet uit het oog verliezen dat de kinderen die ze al hebben diezelfde crisis doormaken. Dikwijls wordt hier niet genoeg aandacht aan gehecht dus het is echt van doorslaggevend belang dat aan die kinderen wordt uitgelegd wat er gebeurt. Ze hebben nood aan de bevestiging van hun plaats in het gezin en vooral van de plaats in het hart van de ouders.