Schreeuwen tegen je kinderen

Elke ouder doet het wel eens. Je had een drukke dag, bent moe en als de kinderen op de achterbank van de auto onafgebroken jammeren, draai jij je om en schreeuw je hen toe dat ze moeten ophouden. Het resultaat? Je kinderen huilen en jij voelt je schuldig omdat je hen zo hebt afgesnauwd. En dat terwijl jij je net had voorgenomen niet meer te roepen.

Waarom schreeuwen we?

Door je stem te verheffen, wil je de aandacht van je kinderen krijgen. Je wil grenzen stellen. Door te schreeuwen, verschrikt je kind. Het luistert niet naar de inhoud van je woorden, maar verstijft door je luide stem en je lichaamstaal.

Als je boos roept op je kind, bedenk dan even dat:

• kinderen waarvan de ouders luid praten en hard roepen om de aandacht te krijgen, verdrietiger zijn dan andere kinderen.
• je kind leert dat je problemen oplost door te roepen en zal je gedrag kopieren.
• als je vaak schreeuwt, zal je kindje je stemverheffingen in de toekomst negeren. Naar de boodschap luistert het helemaal niet.

Hoe krijg ik dan de aandacht van mijn kind?

Loop naar je kindje toe als er iets gebeurt dat niet mag. Ga niet van een afstand roepen! Buk je tot je op ooghoogte zit. Zorg dan voor een lage, overtuigende en duidelijke stem - je hoeft niet luid te praten, maar hoeft ook niet poeslief te zijn. "Sarah, schatje, ...", helpt nu ook niet. Je mag duidelijk laten horen waar de grenzen liggen, maar maak ze duidelijk.

En wat als ik toch eens schreeuw?

Durf dan sorry te zeggen. Op die manier geef je het goede voorbeeld aan je kind. Iedereen - ook mama - kan fouten maken.