Straffen is nooit een effectieve manier om het kind op te voeden tot een verantwoordelijk, vriendelijk, gelukkig kind. Weersta dus de impuls om te straffen. Een straf lost op de lange termijn niets op, omdat je niet aan de relatie met je kind werkt als hij op het strafstoeltje zit. Bovendien kom je er door het gedrag te bestraffen niet achter welke emotie er achter het gedrag schuilgaat. Is je kind bijvoorbeeld moe, heeft hij behoefte aan privacy, wil hij aandacht en probeert hij dat via agressief gedrag te krijgen? In de drukte en stress zijn we geneigd terug te vallen op middelen als chantage of dreigen met straf. Het is meestal de bedoeling van ouders en opvoeders dat kinderen iets leren van de straf. Het is echter zeer de vraag of dat ook altijd gebeurt. Wanneer een ouder straft vanuit emoties en onmacht, leert een kind vooral over oneerlijkheid, over hoe de ouder te ontwijken, hoe te voorkomen dat er betrapping volgt en mogelijk leert het kind over wraak nemen omdat het zich onrechtvaardig voelt behandeld.

Maar hoe doe je dat dan als je kind niet luistert? En je er eigenlijk aan gewoon geworden bent steeds te straffen?

1. Reguleer je eigen emoties. Omdat kinderen ouders hadden die een voorbeeld waren voor emotionele zelfbeheersing, hebben ze geleerd met hun eigen emoties om te gaan en daardoor hun eigen gedrag.

2. Door met je kind te praten, zijn emoties serieus te nemen en samen een oplossing te zoeken, leert je kind rekening te houden met anderen doordat jij als ouder ook rekening met hem houdt. "Vertel jij nu eens in jouw woorden wat er gebeurd is.""

3. Wees duidelijk over de huisregels en de grenzen. Zeg rustig en duidelijk wanneer je kind moet stoppen met ongewenst gedrag
en bied een alternatief aan voor het ongewenste gedrag in de vorm van gewenst gedrag: Zeg wat je wél wilt.